***********************************************************************************************
ในวันนี้เราได้รับการอนุเคราะห์จากมาโคร ในการเป็นสารถีขับรถให้ แกช่างเป้นคนหล่อและมีน้ำใจเสียจริง ในขณะก่อนจะออกเดินทางหลังจากข้าเจ้าเหลือบไปเห็นขวดน้ำเปล่าที่ลืมทิ้งไว้ในรถเมื่อเย็นวาน โอ้แม่เจ้าขวดน้ำนั้นได้กลายเป้นน้ำแข็งเรียบร้อยแววครับ มันช่างหนาวจริงๆ ไม่อยากจะจินตนาการเลยว่าพวกโฮมเลตที่ต้องนอนข้างถนน เค้าจะนอนได้อย่างไร คงไม่ต้องแข็งตายเหรอนี่
ในการขับรถขึ้นภูเขาที่นี่นั้นต้องอาศัยคนท้องถิ่นที่ชำนาญในการขับรถ เนื่องจากท่ามกลางหิมะที่โปรยปรายไม่ขาดสายทำให้ค่อนข้างเป้นอุปสรรคในการขับรถไม่น้อย เพราะถนนค่อนข้างลื่นประกอบกับภูมิประเทศที่ค่อนข้างเป้นภูเขาสูงชัน ระหว่างที่พี่มาโครขับไปก็เล่าไปถึงอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งไม่ว่าจะเป้นรถตกเขาบ้าง รถชนกันบ้างอะไรประมาณนี้(คิดในใจเมิงจะเล่าให้ตรูกลัวทำไมวะ 555) หลังจากขับรถขึ้นภูไปเรื่อยๆด้วยเส้นทางที่วกวน มันทำให้ข้าเจ้ารู้สึกเวียนหัวเป้นอย่างยิ่งในใจก็คิดแต่ว่าโฮรุ้งี้ตรูเอายาดมโป๊ยเซียนมาจากเมืองไทยก็ดี อยากกินมะดันดองบ้าง อะไรบ้าง เมื่อไหร่จะถึงซะที แต่ในระหว่างทางก็เห็นวิวทิวทัศน์ที่สวยจริงๆ สวยงามราวกับภาพวาดยังไงยังงั้นเลยท่านผู้อ่าน เอาวะอดทนอยากจะเห็นของสวยงามก็เยยต้องกลืนน้ำลายไปหลายอึกอดทนต่อไป ในระหว่างนั้นข้าเจ้าก็เหลือบมองหน้าปัดรถยนต์บอกอุณหภูมิขณะนี้ - 14 องศา ขับขึ้นไปเรื่อยๆ อุณหูมิก็ยิ่งลดลง กว่าจะถึงยอดเขาที่เป้นจุดพักชมวิวก็ปาเข้าไป - 18 องศาพอดี เอาหละในที่สุดเราถึงจุดชมวิวที่หนึ่งกันแววคะ พอเปิดประตูรถเท่านั้นเวจินี มาโคร ต้องตกใจปนขบขัน เมื่อเห้นชะนีแคระ ลงไปทำท่าทางกระโดดโลดเต้น ลงไปในดำผุดดำว่ายในกองหิมะ แหมก็เกิดมาเพิ่งจะเห้นหิมะนี่คะ ในชีวิตนอกจากที่ดรีมเวิลด์แววก็ นี่ละครั้งแรกที่ได้มีโอกาสได้สัมผัสปุยหิมะ บ้านนอกเนอะ 555 มีความลับที่ไม่ได้บอกมาโครและเวจินี่ว่าในใจ อยากจะเอาน้ำหวานเฮลบลูบอลมาด้วย มาราดบนหิมะแววกินดูว่ามันเหมือนน้ำแข็งใสบ้านเราไหม โฮ โคตรลาวได้อีก 555
ที่นี่เป้นแค่จุดจอดรถเท่านั้น คณะพลพรรคต้องเดินขึ้นเขาไปอีกสัก 1 -2 กิโลเมตรเผื่อจะขึ้นไปดูจุดชมวิวที่สามารถมองเห็นด้านบนของทะเลสาป เอาวะไหนก็หลวมตัวขึ้นมาแววเต็มที่สุดๆไปเลยพี่
จุดชมวิวบนยอดเขาที่สามารถมองเห้นทะเลสาบอันซี |